സ്വർണ്ണം

 ഇല പൊഴിയൻ മരങ്ങൾ 

ഡിസംബർ സന്ധ്യയുടെ രക്തത്തിൽ

കൈമുക്കിനിൽക്കുന്നു.

കൊറ്റികളുടെ സമാധാനസംഘം

സൂര്യനുമപ്പുറം ഒരു കടലുണ്ടെന്ന് 

ഉറച്ചുവിശ്വസിച്ചു പറക്കുന്നു.

ജനൽ പിടിച്ചു പറക്കുന്ന 

അമ്മമാരുടെ വ്യോമപാതയിൽ 

വെളുത്ത പഞ്ഞിക്കിടക്കകൾ അഴിച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു 

വീടുകളിൽ ചാരിവച്ച പ്രണയങ്ങൾ മേൽക്കൂരകളിൽ കായ്ച്ചുകിടക്കുന്ന

നക്ഷത്രങ്ങൾ പൊതിഞ്ഞു പിടിക്കാൻ 

ഒരു ഇലക്കൈ നീട്ടുന്നു 

വ്യാളീമുഖമുള്ള നിലാവ് 

ദിക്കുകളെ കീറി 

സമയമായോ എന്ന് പാളി നോക്കുന്നു. 

ലോകം മുഴുവൻ,

ഇലകൾ കൊഴിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന

ഭൂമിയുടെ അന്തരീക്ഷം മുഴുവൻ,

സ്വർണ്ണനിറമുള്ള 

നിലം തൊടാത്ത ഇലകൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.