ഡിസംബർ

 

ഡിസംബർ,

അവസാനത്തെ മാസമേ 

അവസാനത്തെ ദിവസം പോലെ

അവസാനത്തെ നിമിഷം പോലെ

അവസാനത്തെ ശ്വാസം പോലെ

നീ എന്തിനാണ് ഈ മരണത്തിൻ്റെ

തണുപ്പണിയുന്നത്?

നിശ്ശബ്ദമായിരിക്കുന്നത്?

ഇലകളെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നത്?

വൈകുന്നേരങ്ങളുടെ വാൻഗോഗ് മരത്തലപ്പുകൾക്കും പാടങ്ങൾക്കും കുന്നുകൾക്കും മഞ്ഞച്ചായമടിക്കുന്നതിനിടയിലുടെ എൻ്റെ ബസ്സ് കടന്നുപോകുന്നു.

ഡിസംബർ, 

നീ  രക്തം വറ്റിയ കവിളുമായി മഞ്ഞുകുപ്പായമിട്ട് നിൽക്കുന്നു.

തണുപ്പിൻ്റെ ഞരമ്പുകളിലൂടെ പ്രണയത്തിൻ്റെ മഴവില്ലുകൾ ഒഴുകിപ്പോവുന്നു

മേഘങ്ങൾക്കിടയിൽ നിന്ന് പാപ്പ

ഒഴിഞ്ഞ ആകാശത്ത് 

നക്ഷത്രങ്ങൾ തൂക്കുന്നു

ഡിസംബർ ,

നീ ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല

ഇല പൊഴിക്കുന്നു

വിദൂരമഞ്ഞിൽ 

പ്രണയത്തേയും കാമുകിമാരെയും വരയ്ക്കുന്നു.

ഡിസംബർ,

നീ എന്നെ കരയിക്കുന്നു '