വെള്ളിനൂല്‍
ഉണങ്ങാനിട്ട തുണികള്‍ അഴയില്‍ കിടന്ന്
കാറ്റിനോടും വെയിലിനോടും പറയും
‘അവളുടെ കൈ...’
ചെമ്പരത്തികള്‍ അതൊന്നും വകവെക്കാതെ
തണുപ്പിനെ തന്റെ ചുവട്ടില്‍ പിടിച്ചിരുത്തും
‘പോകാന്‍ വരട്ടെ,എന്താണിത്ര ധൃതി...?’
കിണറ്റുകരയില്‍ വെണ്ടയ്ക്കും പാവലിനും നനയ്ക്കുമ്പോള്‍
നീലാകാശം ഒരു വെള്ളിനൂല്‍ ഇട്ടുകൊടുക്കും
അവള്‍ക്ക് പിടിച്ചുപിടിച്ചു കയറാന്‍ .
കെട്ട അടുപ്പില്‍ നിന്ന് ഒരു പുക
എവിടേക്ക് എവിടേക്ക് എന്നു ചോദിച്ച്
അടുക്കളജനല്‍ വഴി പുറത്തിറങ്ങും...
അവളെയോര്‍ത്തു നിറഞ്ഞതാവും
ഈ അടുക്കളക്കിണറിന്റെ കണ്ണ്
ഉപ്പും മുളകും പിടിച്ച ഈ അരവുകല്ല്
അവളെ ഓര്‍ത്തോര്‍ത്താവുമോ
വെറും കല്ലായിമാറിയത്.
ഈ ഉറി,നിശ്ചലതയുടെ സൂക്ഷിപ്പുകാരി,
ഏതു മരവിച്ച വിലാപമായാണ്
തലകീഴായി തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നത്...?
ആരോടുള്ള പകയാണ് ചിരവപ്പല്ലില്‍
പതുങ്ങിനില്‍ക്കുന്നത്...?
ഉപ്പ്, മുളക്, ചിരവ
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂചിരവയൊന്നു സംസാരിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ :)
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഇരുനൂറാം പോസ്റ്റുന് ആശംസകള്‍...:)
കവിത കൊള്ളാം. എന്തായാലും ചിരവയ്ക്കും പകയുണ്ടെന്ന് ഇപ്പൊഴാണ് മനസ്സിലായത്.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂആരോടുള്ള സ്നേഹമാണ് സാമ്പാറിലെ രുചിയില്‍ പതുങ്ങിയിരിക്കുന്നത്.:)
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂനന്നായിരിക്കുന്നു കവിത
"ആരോടുള്ള പകയാണ് ചിരവപ്പല്ലില്‍
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂപതുങ്ങിനില്ക്കുന്നത്...?"
നാളികേരത്തിന്റെ മാംസ സമ്പന്നതയോടായിരിക്കാം.
നവവത്സരാശംസകള്‍.
ചിരവ ചതിക്കും എങ്കില്‍ ഉറി ഊറിചിരിക്കും
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഅടുക്കള
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂവാതിലിന്ടെ
മറവില്‍ നിന്ന്
ചെവിക്കുപിടിച്ച്
ഇറക്കി
കാലിണകളില്‍
കൊണ്ടുനിറ്ത്തി
പൂ പോലുള്ള
മുഖമൊന്നു തടവും.
തല
ഉയറ്ത്തി
ഉമ്മയെ നോക്കും
തേങ്ങാമുറിയില്‍ നിന്ന്
പൂത്തൊഴിയുന്നതും
നോക്കി
നില്ക്കുകയാകും
അമ്മിയും അതിന്ടെ കുട്ടിയും
2007 ആണോ അവള്?
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂപാവം എന്റെ അമ്മ. ആ ചിരവ പകയോടെ നോക്കുന്നത് എന്നെയാണോ ആവോ?
അത്‌ കൊണ്ടായിരിക്കും കറിക്കരിഞ്ഞപ്പോള്‍ കത്തി എന്നെ മുറിവേല്‍പ്പിച്ചത്‌.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂവളരെ നന്ദി.