ചില ദിവസങ്ങളെങ്കിലും കാല്പനികമാണ്

ഒരുവളുംഅവളുടെ പൂന്തോട്ടവും കിണറും
ഒഴുകിവരാറുണ്ട് എന്റെ നീലാകാശത്ത്
ചെടികളെ നനച്ചുകൊണ്ട്
കിണറ്റില്‍ നിന്ന് വെള്ളം വലിച്ചുകൊണ്ട്
ചുരുള്‍മുടിയുടെ ഒരു കുഞ്ഞു നദിയെ ഉലച്ചുകൊണ്ട്
അവളെന്നോട് ചിരിക്കാറുണ്ട്
അത്ര ഉയരത്തില്‍ നിന്ന്.

അവളുടെ വീട്
അവള്‍ ഉണക്കാനിടുന്ന പഞ്ഞിക്കിടക്കകള്‍
എല്ലാം അവളോടൊപ്പം അങ്ങനെ പോകും.
ആകാശത്തിന്റെ ഒരു കരയില്‍ നിന്ന് മറുകരയിലേക്ക്
മഴവെള്ളത്തിന്റെ അടരുകളിലൂടെ
അവള്‍ ഓടുകയോ നടക്കുകയോ ചെയ്യും
അവളുടെ കാലടികളില്‍ നിന്ന് ജലം തെറിച്ച്
ചില്ലുപൂവുകളുണ്ടാവും


എത്രയോ കാലത്തിനു ശേഷം
അവളെ ഞാനോര്‍ക്കുന്നു
അവളും അവളുടെ പൂന്തോട്ടവും
കിണറും വീടും ഉണക്കാനിട്ട പഞ്ഞിക്കിടക്കകളും
എവിടെയാണാവോ?

തെളിഞ്ഞു തെളിഞ്ഞു നീലമായിപ്പോയ
ആകാശത്തേക്ക് എന്റെ നിരാശ നോക്കും
ഒരു പകല്‍ അകത്തെ മുറിയില്‍
കണ്ണടയ്ക്കാതെ കിടക്കുമ്പോള്‍
മുറ്റത്ത് പരിചിതമായൊരു നിഴല്‍.
ഓടിച്ചെന്ന് മുകളിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോള്‍ അവള്‍.
ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കിണറ്റില്‍ നിന്ന്
ഒരു തൊട്ടി വെള്ളം കോരി
അവളെന്റെ മുഖത്തേക്കൊഴിച്ച് ചിരിച്ചു.
എല്ലാ ഇലകളും പൂവുകളും മരങ്ങളും കിളികളും
എന്നോടൊപ്പം നനഞ്ഞു ചിരിച്ചു.