ശവങ്ങളുടെ തണുപ്പു കൊണ്ട്
നിറഞ്ഞ ഒരു പകല്‍
പ്രപഞ്ചത്തെ നിശ്ശബ്ദതയുടെ
പെട്ടിയില്‍ അടക്കം ചെയ്തു;
മരങ്ങളെ നിന്ന നില്‍പ്പില്‍,
കിളികളെ ഇരുന്ന ഇരിപ്പില്‍,
വഴിക്കളെ കിടന്ന കിടപ്പില്‍.
സ്വപ്നങ്ങളുടെ നരകം
അപ്പോള്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്നില്ല.
പ്രകാശത്തിന്റെ കുറച്ചു
വെളുത്ത പൂവുകള്‍ വിതറി
സൂര്യന്‍ മേഘങ്ങളുടെ
ഒരു കരിങ്കൊടി വെച്ച് തലകുനിച്ചു.
നിലച്ച മിടിപ്പുകള്‍ നക്ഷത്രങ്ങളാവുമെന്ന്
ഒരു മഴവില്ല് എഴുതിവായിച്ചു.
തകര്‍ത്തു... ആശംസകള്‍...
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ"നിലച്ച മിടിപ്പുകള്‍ നക്ഷത്രങ്ങളാവുമെന്ന്
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഒരു മഴവില്ല് എഴുതിവായിച്ചു"
മനോഹരം.
നിലയ്ക്കാത്ത ഈ മിടിപ്പുകളും നക്ഷത്രങ്ങളാവുന്നു..
njaan aduthakaalathu vaayicha kavithakalil ettavum mikacha kavithakalil onnaanithu.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂnjaan thaankalude kavithakalude oru aaraadhakan aanu...aashamsakal...
"സൂര്യന്‍ മേഘങ്ങളുടെ ഒരു കരിങ്കൊടി വെച്ച് തലകുനിച്ചു."
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂവിഷ്ണുപ്രസാദ് മാഷേ സൌഖ്യമാ?
നല്ല കവിത.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂനന്നായിരിക്കുന്നു...................... വിഷ്ണു, ഓര്‍ത്തോര്‍ത്ത്അനുഭവിക്കാനാവുന്ന.............മികച്ച, കവിത.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ