ആരോ ഒരു ശില്പം കൊത്തുന്നതിന്റെ ഒച്ച

ഓരോ കല്ലിനകത്തും മനുഷ്യരുടെ ഒരു കാടുണ്ട്

ചരിത്രത്തില്‍ നിന്നും ഓടുന്നവര്‍ പിന്നെ

കല്ലുകളില്‍ കയറിയിരിക്കുന്നു.

പാറകളുടെ അകംചുവരുകളില്‍ പുറം ലോകത്തെ തിരഞ്ഞ്

അവരുടെ കണ്ണുകള്‍ ഉരസിക്കൊണ്ടിരിക്കും

പാറകള്‍ക്കുള്ളില്‍ പുതുലോകത്തിന്റെ ഒച്ചകളിലേക്ക്

അവരുടെ ചെവികള്‍ ചരിച്ചുവെച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും.

ഒരുകൂട്ടം ശില്പികള്‍ ഉളികളും മഴുകളുമേന്തി

പ്രാകൃതരായ വനവേടരെപ്പോലെ കൂവിപ്പൊളിച്ച്

കല്ലുകളിലേക്ക് കൊത്തിയിറങ്ങിപ്പോകും.

പരതിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കണ്ണുകള്‍ ,പാര്‍ത്തിരിക്കുന്ന ചെവികള്‍

ഓടിയോടി ചരിത്രത്തില്‍ നിന്ന് പുറത്തായ കാലുകള്‍

തീ പോലെ ഇനിയും കെടാത്ത ചില ഹൃദയങ്ങള്‍

മനുഷ്യര്‍ ‍-മനുഷ്യര്‍ ‍- മനുഷ്യര്‍

ശരിക്കുള്ള മനുഷ്യര്‍ കല്ലുകള്‍ക്കകത്താണെന്ന്

ശില്പികള്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കും.

അവരുടെ ഭാര്യമാരും മക്കളും മിത്രങ്ങളും

എന്തു നല്ല മനുഷ്യന്മാരായിരുന്നു

ഇനിയിപ്പോ പറഞ്ഞിട്ടെന്താ...എന്ന്

പറഞ്ഞു തുടങ്ങുമ്പോള്‍

ആരോ ഒരു ശില്പം കൊത്തുന്നതിന്റെ ഒച്ച

പരിസരത്തെപ്പോഴും കേട്ടുതുടങ്ങും

അദൃശ്യതയില്‍ അശ്രവ്യതയില്‍ ഒരു ശില്പം

ഉരുവപ്പെടുന്നുണ്ട്.

തെളിവുകളില്ലാതെ ഇക്കാലത്ത് ആരും

ഒന്നും വിശ്വസിക്കുകയില്ല.

നിങ്ങള്‍ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്നു പോലും

ആളുകളെ വിശ്വസിപ്പിച്ചെടുക്കാന്‍ നല്ല പാടാണ്.

കല്ലിനകത്തേക്ക് കൊത്തിക്കൊത്തിക്കയറിപ്പോയ ശില്പി

മനുഷ്യമഹാവനം കണ്ട് അന്തംവിട്ടു.

ആരെയെങ്കിലും ഈ അത്ഭുതം കാണിക്കാന്‍ തിടുക്കപ്പെട്ട്

പുറത്തേക്കിറങ്ങാന്‍ നോക്കി.

കൊത്തിക്കയറിയ വഴി കാണുന്നില്ല.

കല്ലിനകത്തെ മനുഷ്യവനത്തിലൂ‍ടെ

അയാള്‍ വേവലാതിപ്പെട്ട് ഓടി.

കല്ലിനുള്ളില്‍ അകപ്പെട്ട ശില്പി പിന്നെന്തു ചെയ്യും?

കല്ലില്‍ ചെവിചേര്‍ക്കൂ,കേള്‍ക്കാം

അയാള്‍ പുറത്തേക്ക് കൊത്തുന്ന ഒച്ച