കടുവ

ആമുഖം
 
ഒരു മാസം മുന്‍പ് തന്റെ പശുവിനെ കടുവ പിടിക്കും വരെ

ലോപ്പസിന് ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലായിരുന്നു. 

കവിത 1

ലോപ്പസിന് ഉറക്കമില്ല.

വീടിനരികിലൂടെ കടുവ നടന്നു പോകുന്ന

കാലടിയൊച്ച തോന്നി അയാള്‍ പാളി നോക്കുന്നു.

ഇരുട്ടില്‍ അതിന്റെ മുരള്‍ച്ച എല്ലായിടത്തു നിന്നും

കേള്‍ക്കുന്നതായി അയാള്‍ക്കു തോന്നുന്നു.അയാള്‍ ചെവിപൊത്തുന്നു.

കണ്ണടച്ചു കിടക്കുന്നു.ഇരുട്ടില്‍ മിന്നി മിന്നി ഒരു കടുവ. 

കവിത 2

ലോപ്പസ് കിണറ്റില്‍ നിന്ന് വെള്ളമെടുക്കുന്നു. 
തെളിഞ്ഞ വെള്ളത്തിലേക്ക് അയാള്‍ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കുന്നു.

വെള്ളത്തില്‍ ഒരു കടുവയുടെ മുഖം.

അത് ഗര്‍ജ്ജിച്ചുകൊണ്ട് ലോപ്പസിനു നേരെ ചാടുന്നു.ലോപ്പസ് തൊട്ടിയും കയറും വിട്ട് വീട്ടിലേക്ക് ഓടുന്നു. 

കവിത 3

ലോപ്പസ് കാടിനു സമീപമുള്ള ഒരൊഴിഞ്ഞ സ്ഥലത്ത്
വൈകുന്നേരത്തെ പടിഞ്ഞാറന്‍ ആകാശത്തെ നോക്കിയിരിക്കുന്നു.

ആകാശത്തിന് ഒരു കടുവയുടെ മുഖച്ഛായയുണ്ടെന്ന് അയാള്‍ക്ക് തോന്നുന്നു.

കവിത 4

ചത്ത പശുവിന് സര്‍ക്കാര്‍ പ്രഖ്യാപിച്ച ആനുകൂല്യം വാങ്ങാന്‍

ലോപ്പസ് സര്‍ക്കാരാപ്പീസില്‍ .

എത്ര തവണയായി താന്‍ വരുന്നുവെന്ന് അയാള്‍ സങ്കടപ്പെടുന്നു.

ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ കൈ മലര്‍ത്തുന്നു.ലോപ്പസ് എന്തോ പറയുന്നു.

ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ ലോപ്പസിനു നേരെ ചാടിവീഴുന്നു.

ആ ഉദ്യോഗസ്ഥന് ഇപ്പോള്‍ കടുവയുടെ മുഖമാണ്.

കവിത 5

ലോപ്പസ് പശുക്കിടാവിനെ വില്‍ക്കുന്നു.

അയാള്‍ അതിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരയുന്നു.

ഭാര്യ അയാളെ അകത്തേക്ക് വിളിച്ചുകൊണ്ടു പോവുന്നു.

കവിത 6

ലോപ്പസ് പുല്ലരിഞ്ഞ് കൂട്ടുന്നു.

വലിയ തലച്ചുമടായി വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നു.

ആര്‍ക്കാണീ പുല്ലെന്ന് ഭാര്യ തലയ്ക്ക് കൈവെച്ചിരിക്കുന്നു.

ഒഴിഞ്ഞ തൊഴുത്തിലേക്ക് നോക്കി

അയാള്‍ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് നില്‍ക്കുന്നു. 

കവിത 7

ലോപ്പസിന്റെ ഭാര്യ കടയില്‍

സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങാന്‍ നില്‍ക്കുന്നു.

പണമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞവളോട്

പറ്റുകാശിന്റെ കണക്ക് കാണിച്ച് കടക്കാരന്‍

സഞ്ചിയിലെ സാധനങ്ങള്‍ തിരിച്ചെടുക്കുന്നു.

ഒഴിഞ്ഞ സഞ്ചി തിരിച്ചുനല്‍കുന്നു.

ആളുകള്‍ അവളെ നോക്കി നില്‍ക്കുന്നു.

അവള്‍ അപമാനഭാരത്തോടെ ഇറങ്ങി നടക്കുന്നു.

കവിത 8

കടുവ പശുവിനെ തിന്ന വീട്ടില്‍ കൂടിയ ആളുകള്‍ക്കിടയില്‍ ലോപ്പസ്.
ചത്ത പശുവിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങള്‍ക്കു മുകളില്‍ ഈച്ചകള്‍ പാടുന്നു.
വീട്ടുകാര്‍ വിഷമിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ വന്നു നോക്കിപ്പോവുന്നു.

കവിത 9

കടുവ ഓടുന്നു.

അത് വീടുകളെ ഭേദിക്കുന്നു.

പശുക്കളെ ഓടിച്ചിട്ട് പിടിച്ചുതിന്നുന്നു.

മനുഷ്യരെ ഓടിക്കുന്നു

അത് പതുങ്ങിനില്‍ക്കുന്നു.

അതിന്റെ കണ്ണുകള്‍ മാത്രം.
അതിന്റെ കൂര്‍ത്ത പല്ലുകളില്‍ നിന്ന് ചോരയൊലിക്കുന്നു. 

കവിത 10

നേരം വെളുത്തുവരുന്ന കാട്ടുവഴിയിലൂടെ ലോപ്പസ്.

നദി കടക്കുന്നു.മലയണ്ണാന്മാരും കാടുമുഴക്കികളും

പോകരുതെന്ന് അയാളോട് പറയുന്നു.

നദിക്കു മുകളില്‍ പറക്കുന്ന തുമ്പികളും ശലഭങ്ങളും

പോകരുതെന്ന് അയാളോട് പറയുന്നു.
കബനി അയാളുടെ കാലുകളെ

ദുര്‍ബലമായ ജലവിരലുകളാല്‍ പിടിച്ചുനിര്‍ത്താന്‍ നോക്കുന്നു.

കവിത11

നടന്നുനടന്നു വലഞ്ഞിരിക്കുന്നു ലോപ്പസ്

അയാള്‍ക്ക് വെള്ളത്തിനു ദാഹമുണ്ട്.

അയാള്‍ ഇടയ്ക്ക് ഇരിക്കുന്നുണ്ട്.
മാനുകള്‍ അയാളെ നോക്കി ഓടിപ്പോകുന്നുണ്ട്. 
ദൂരെ പാറക്കെട്ടിനരികില്‍

അയിനിമരത്തിന്‍ ചുവട്ടില്‍

അയാള്‍ക്ക് കാണാം

കടുവ ഉറങ്ങുന്നു...

ഒരു ചിത്രശലഭത്തെപ്പോലെ.

കവിത 12

ലോപ്പസ് കടുവയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.

കാലനക്കം കേട്ട് കടുവ ഉണര്‍ന്നു.

അത് മുരണ്ടു.

ലോപ്പസ് ഓടിയില്ല.

അയാള്‍ക്കിപ്പോള്‍ ഭയമില്ല.

അയാള്‍ അതിന്റെ തൊട്ടടുത്തു ചെന്നു.

കടുവ അയാളെത്തന്നെ നോക്കിനില്‍ക്കുകയാണ്.

അയാള്‍ കടുവയുടെ മുന്നില്‍

സ്വയം സമര്‍പ്പിച്ച ഒരിരയെപ്പോലെ

തലകുനിച്ചിരുന്ന് എന്നെ തിന്നോളൂ എന്ന്

കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

കടുവ മറ്റെവിടേക്കോ നോക്കി
കിടപ്പ് തുടര്‍ന്നു.

അയാള്‍ എഴുന്നേറ്റുചെന്ന് അതിന്റെ

മുഖമുയര്‍ത്തി തന്നെ തിന്നുവാനാവശ്യപ്പെട്ട്

നിലവിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

അയാള്‍ അതിനെ ചുംബിച്ചു.

സങ്കടം കൊണ്ട് അയാള്‍ അതിനെ അടിച്ചു.

കടുവ എഴുന്നേറ്റു നടന്നു.

അയാള്‍ പിന്നാലെ നടന്ന് പരാതിപറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.
ഞാന്‍ നിനക്കുള്ള ഭക്ഷണമാണ്.

എന്നെ ഒഴിവാക്കരുതെന്ന് കേണു. 

കവിത 13

നടന്നുനടന്ന് വിദൂരതയിലെത്തിയ കടുവ
ലോപ്പസിനെ തിരിഞ്ഞുനോക്കുന്നു. 
ലോപ്പസ് ദൂരെ മണ്ണിലേക്ക് കുനിഞ്ഞിരുന്ന്

ഇപ്പോഴും കരയുകയാണ്. 
കടുവയുടെ കണ്ണുകളില്‍ എന്തോ ഉണ്ട്

അത് ദയവാകണം.